Η παύση

Αν νιώθεις ότι όλα τρέχουν γρήγορα και εσένα σου τελειώνουν οι δυνάμεις, υπάρχει λύση! Η επιστημονική καριέρα μπορεί να συμβαδίσει με μια όμορφη ζωή!

Αν είσαι στον ακαδημαϊκό κλάδο θα έχεις ακούσει τη φράση «δημοσίευσε ή εξαφανίσου» (publish or perish). Αν πάλι όχι αλλά εργάζεσαι σε κάποια εταιρεία ζεις για τα χρηματικά έπαθλα παραγωγικότητας, τα βραβεία υπαλλήλου του μήνα ή για την ένταξη σε λίστες  ατόμων κάτω από τn χρονιά που κατάφεραν να είναι σημαντικοί στον τομέα τους, υπογραμμίζοντας ότι όσο νεότερη κάνεις κάποιο κατόρθωμα τόσο καλύτερα. Η πίεση για απόδοση, η γρήγορη συλλογή επιτευγμάτων και το μόνιμο άγχος σύγκρισης με τους συνομηλίκους μας είναι κάτι που όλες θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό. Όταν όλα αυτά συνδυάζονται με το γρήγορο ρυθμό ζωής, η φράση «δεν έχω χρόνο» είναι μια δυστυχία που μπορούμε να σταματήσουμε. Πώς; Με την παύση!

Μια παύση στη μουσική βρίσκεται σε κομβικά σημεία ώστε να κάνει τις επόμενες νότες πιο δυνατές, να δώσει βαρύτητα στα μέτρα που ακολουθούν. Ακόμη και στις ταινίες όταν όλα παγώνουν ξέρουμε ότι κάτι πολύ εντυπωσιακό θα συμβεί μετά. Παύση δε σημαίνει τέλος. Είναι ανάγκη και μπορούμε να την επιλέξουμε. 

Πριν μια δεκαετία περίπου άκουγα συχνά για υπερκόπωση ενώ πλέον ακούμε για επιλεκτική παραίτηση, διακοπή για ταξίδια,  θρήνο ή γονεϊκότητα. Αυτό που ευτυχώς έχει αλλάξει είναι ότι πλέον οι μεγάλες παύσεις στα βιογραφικά δεν τρομάζουν τους εργοδότες. Μπορείς να σταματήσεις να τρέχεις από πείραμα σε πείραμα και από συνέδριο σε συνέδριο χωρίς αυτό να οδηγήσει στη καταστροφή της καριέρας σου. 

Αν λοιπόν νιώθεις μια πίεση, έχεις ανοίξει άπειρες καρτέλες στον εγκέφαλό σου και δε ξέρεις από που έρχεται η φασαρία, μένεις παγωμένη μην γνωρίζοντας τι να πρωτοκάνεις, σου έχω τη λύση. Παύση! Πάνε το ταξίδι που θέλεις, πάρε το sabbatical που χρειάζεσαι, κάνε μια διακοπή μετά από έναν κύκλο σπουδών, σταμάτα να επαναλαμβάνεις το ίδιο πείραμα για εκατοστή φορά και πάνε για πικ-νικ στο πάρκο. Αλλά απόλαυσε το και κάνε το εποικοδομητικά. Να είσαι εκεί και να ακούσεις την εσωτερική σου φωνή, να την αφήσεις να σε οδηγήσει εκεί που πρέπει να πας γιατί θα σου κάνει καλό και όχι γιατί στο επιβάλλει η επαγγελματική επιλογή που έκανες πριν μερικά χρόνια (και ενδεχομένως σήμερα θεωρείς ότι ήταν λάθος). 

Από τη βιασύνη μας να μην αφήνουμε χρόνο να σκεφτούμε, να συλλογιστούμε και να αναθεωρήσουμε καμιά φορά κάνουμε τα μεγαλύτερα λάθη στη ζωή μας. Σήμερα λοιπόν σου λέω ότι ο χρόνος είναι κάτι πλασματικό, φτιαχτό και στην πραγματικότητα ανύπαρκτο. Το μόνο υπαρκτό είναι η θνητή μας φύση που αναλώνεται σε αγώνες δρόμου χωρίς νικητή. Ας διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας στην παύση και ας ευχηθούμε η επιστροφή να είναι ένα υπέροχο κρεσέντο έμπνευσης και ανακαλύψεων. Άλλωστε και ο Αρχιμήδης βρήκε τη λύση όταν έκανε το χαλαρωτικό του μπανάκι.